برای اینکه بتوانیم محتوایی را که در وب سایت خود قرار داده ایم به صورت سازمان یافته و زیبا و قابل خواندن نمایش دهیم که خواننده از وب سایت ما استقبال کند ، باید از برچسب های HTML استفاده کنیم.
به عنوان مثال ، یک فایل Word را در نظر بگیرید که در آن متن خود را وارد می کنیم ، اکنون ما باید قوانین نوشتن را برای زیباتر و خواندن نوشتن خود اعمال کنیم.
تصور کنید که ما Word را باز کرده و شروع به تایپ می کنیم و اکنون قسمتهای مهم را ضخیم می کنیم یا رنگ آن را تغییر می دهیم یا هر تغییری را ایجاد می کنیم و این پرونده را برای کسی ارسال می کنیم. حال ، اگر طرف مقابل نرم افزار Word را داشته باشد ، دقیقاً آنچه را ارسال کرده ایم می بیند و متن را کاملاً درک می کند ، به عنوان مثال متوجه پررنگ بودن این قسمت از متن می شود و یا متوجه برخی تغییرات می شود.
اما اگر طرف مقابل نرم افزار Word نداشته باشد ، متن را به طور واضح درک نخواهد کرد.
در آن زمان ، هنگامی که داده های متنی را از منبع می فرستیم ، سعی شد آن ها را به همان شکل اصلی و بدون مشاهده در طول مسیر ، در مقصد دریافت کنیم.
به همین دلیل ، آنها با تعدادی از نمادهایی که در متن استفاده کردند موافق بودند. به عنوان مثال ، اگر کلمه ای با ستاره (*) در هر دو طرف مشخص شده باشد ، به معنی پررنگ بودن کلمه است.
این علائم کافی نبودند و محدود بودند ، از طرف دیگر ، علامت گذاری کار سختی بود ، مشکل دیگری وجود داشت و آن پردازش این علائم در مقصد بود. در نتیجه ، آنها شخصیت ها را نامگذاری کردند ، به عنوان مثال ، اگر می خواستند کلمه ای را پررنگ کنند ، B را در دو طرف کلمه قرار می دهند.
باز هم مسئله این بود که ، به عنوان مثال ، در کلمه Boy Book مشخص نیست که کدام B یک نماد است و کدام یک مخصوص به خود کلمه است.
بنابراین ، از این مرحله به بعد ، نمادها به این ترتیب در نمادهای بزرگتر و کوچکتر قرار می گیرند.
این نویسه ها به عنوان برچسب های HTML شناخته می شوند. به طور کلی ، زبان HTML از یک سری برچسب ها تشکیل شده است که به ما کمک می کند تا اجزای صفحه سایت خود را طراحی کنیم. امروز ، همه سایت های موجود دارای برچسب های HTML در کد منبع خود هستند. من سایتی پیدا نمی کنم که اصلاً HTML نداشته باشد.
مشکل بعدی پردازش کلمه توسط مشتری بود که توسط شرکت هایی مانند مایکروسافت برطرف شد. این شرکت ها مرورگری نوشتند که تنها کارکرد آن پردازش برچسب ها و تبدیل آنها به شکل واقعی آنها است.
بنابراین برای یادگیری این زبان کافی است برچسب های آن را یاد بگیرید و از ساختار آن مطلع شوید. این زبان به کامپایلر نیاز ندارد و فقط توسط یک مرورگر مدیریت می شود. برچسب ها را می توان به راحتی در نرم افزار NotePad نوشت و اجرا کرد.